Dramat w jednym rozdziale

[Kaldan]

Nie-Kaldanowa Tragedia
Występują:
Kaldan
Karlos
Szejker
Akt I
Scena I
Ponure zamczysko gdzieś w górach. Wieczór. Za oknem wieje i pada rzęsisty deszcz. W komnacie pali sie kilka świeczek, oświecają goły mur. Pizga niemiłosiernie.
Szara postać w rogu patrzy na uszkodzony miecz świetlny. Powłóczy szatą

Karlos (do siebie)
Gdzież są te milijonije, gdzież są wybawcy,
Ci, którzy mieli poprowadzić.
(wpatruje się w dal)
I gdzież jest czterdziesty i czwarty,
Czyżby go barykady...
pchnęły w dziki gon szaleństwa?
Tam daleko ma dusza sięga!
Tam- gdzie indziej!
Gdzie Absolut szalony? Nie!
Gdzie bitwa wielka!
Widzę ją!, walczą, tysiące, o dobro,
o zło? o wszystko!
(wstaje zaczyna się przechadzać od ściany do ściany, a że komnata nie jest za duża co dwa kroki musi zawracać)
Pasja mą duszę pali, bezczynność
me serce gnębi!
Tam walczą tysiące, gdy ja
w męce patrzeć muszę i
wychowanków
swych karcić -nagradzać...
I tak bez końca!
Kończ!
(w oddali błyska błyskawica, na korytarzu słychać kroki, wchodzi ubrany w biały techno strój Szejker, za nim postać w kapturze, szata jego przyozdobiona w złote kutasy wiszące u pasa. Karlos odwraca się lekko spocony i zadyszany od ciągłego biegania po komnacie.)
Karlos
Słucham was mości panowie?
Szejker
Tegoż otóż mocium pana przywiodłem, aby li oddać go pod twe skrzydła...
Karlos (do siebie)
I tak bez końca...i końca nie widać...
Szejker
Cóż mówisz panie?
Karlos
Nic, nic, któż to?
Szejker (do siebie)
Szalony...
(do Karlosa)
A otóż jest Wybraniec, miana swego nie podał...
(Wybraniec przystępuje z nogi na nogę, śmiałym krokiem wychodzi przed Szejkera, potyka się przy tym o kutasy, niezgrabnie wyciąga ręce przed siebie chwytając się zasłony. Zasłona urywa się, Wybraniec upada na podłogę.)
Karlos
Dziw nad dziwy! Czyżby przepowiednia głosiła właśnie o tobie?!
(Wybraniec szamocze się w zasłonie. Po chwili wyplątuje się z niej i sprężystym skokiem wraca do pozycji chodzącej. Włos jego rozwiany, twarz zadumana.)
Wybraniec
Otóż ja!
Szejker
Dziw!
Karlos
Ależ momencik! Wszystko po kolei!
Dowiedzieć się w pierwiej musiemy,
czyż rzeczywiście ty to ty!
Szejker
Ja, panie?
Karlos (zaskoczony)
Co ty?
Szejker
Tyż mnie panie pytałeś.
Karlos
O co?
Szejker (nie wiedząc o co chodzi wpatruje się w uszkodzony miecz świetlny, odpowiada do siebie)
Jezusie Nazareński...
(Wybraniec poprawił swoje udzienie, pewnie recytuje "Inwkojacje" Mickiewicza)
Karlos
A tobie co?
Wybraniec
Hasło podaje, innych podobniez chyżo panowie za drzwi wyganiają. Winkelried!
Karlos
Miano lepiej swe podajcie.
Wybraniec
Nie widać?
Szejker
Czego?
Wybraniec
Miana mego!
Toż to ja jestem vierund vierzig!
Karlos
Czemuż po niemiecku?
Wybraniec
Cóż po językach starego świata,
nie płaczmy za kapustą
gdy płoną lasy...
Karlos
Miano prawdziwe, nie moge!
Ludzie ratujcie! Imię twe!
Wybraniec
Me imię znasz przecie
wielu mawia żem Poeta
wielu mawia żem Muzyk
Karlos (do siebie)
Darujcie...
Wybraniec
Wielu mawia żem Artysta
Ale ty mnie zwać będziesz...
(w oddali coraz głośniej nasila się muzyka, narazie melodia jest nierozpoznawalna)
Wybraniec
Kaldanem!
(Szejker i Karlos krzyczą ze szczęścia, poklepują się, całują, teraz głośno słychać melodie Mattafix- Big City Life)

Scena II
W opracowaniu :D

[Karlos]

[Szejker]

Ja Ci kurczę! dam techno stroj.

[Karlos]

AHueahu ;]]]]

[Kaldan]

:D bo to ma głębszy przekaz, proszę na jutro analizę i interpretację tego rozdziału wg. schematu kaniewskiego ;]


Big City Life,
Here my heart have no base,
And right now Babylon de pon me case.

[Mudzina]

wicked... :]

[Alkazar]

BuEHUAHShe, ryczałem ze smiechu na cały dom ;]]
BHUEAHEUAHEAU